Even voor 10.30 werd door Michel het startsein gegeven aan de 14 deelnemende wagens voor de tocht van +/- 120 kilometer die onderbroken zou worden door 4 geplande stops.
De weersvoorspellingen waren niet zomers te noemen maar als het maar droog zou blijven waren wij al dik tevreden.
Na de nodige binnenwegen kwamen we aan de rand van het autocircuit Terlaemen. Hier was de eerste korte stop voorzien. Op het circuit neerkijkend zagen we ineens Peter aan de overkant op het circuit staan. Enkelen stapten in hun wagens en gingen vervolgens Peter opzoeken. De racebaan op lukte nog net niet. De stop zou 10 minuten duren maar liep flink uit.
Na dat iedereen klaar was gingen we weer verder en kwamen uiteindelijk op de markt in Lummen uit. Deze plaats was speciaal uitgezet voor de Dames, enkelen hadden best wel hoge nood. 14 Daf’s en Volvo’s trekken zoals altijd wel weer de nodige aandacht. Na enkele regendruppels scheen nu weer een flets zonnetje wat het geheel toch weer een ander gezicht gaf.
Via enkele onverharde wegen kwamen we vervolgens op de derde stopplaats aan.
Hier zou opnieuw een korte stop plaatsvinden maar ja, Michel merkte al direct dat hij hier de harde hand zou moeten toepassen. Omdat een deel van de aanwezigen zich hadden aangemeld voor de maaltijd na afloop (rond 17.00 uur) moest hij toch een beetje op schema blijven. Sjaak had zijn bakje friet nog niet leeg maar we moesten toch echt verder. Hoe hij hem onderweg heeft leeg gegeten is mij niet bekend. De weg vervolgend naar de 4de en laatste stopplaats ging het ineens mis, iedereen ging de verkeerde kant uit.
Ja hoor, ik ook maar had het geluk dat Michel achter ons reed en ons de juiste weg op stuurde. Vervolgens ging hij de anderen ophalen. Via mooie smalle wegen kwamen we wederom op een pleintje in een dorp uit. Het was rond 3 uur en de roep om koffie was niet te overhoren. De hele groep een plaatselijke restaurant binnen en het was daar opeens aardig vol.
Ik zocht ook maar eens de wc op en gelukkig voor mij ben ik niet zo breed, ik paste ook maar net tussen de schotten van de pissoir. Nu was er weer plaats voor een kop koffie, en die smaakte mij toch zo ontzettend lekker. Het laatste stuk richting eindpunt ging weer via mooie smalle wegen en een enkele snelle weg terug richting La Baraca. Daar aangekomen had Martijn er al een kleine 275 kilometer op zitten. Niet dat hij zich zoveel had verreden maar vanaf zijn woonplaats bij Nijmegen en de route samen loopt het toch aardig op. Begrijpelijk dat zij zsm richting huis wilden gaan. Zij moesten nog een kleine 150 kilometer voor ze hun voordeur zouden kunnen openen.
Michel, we willen jou van allerharte bedanken voor de mooie tocht en prima organisatie van de 600-66 toertocht, we hebben er allemaal van genoten.
Bekijk de
foto´s.